‘Dat moet gevierd worden!’

Ik heb de woorden nog niet uitgesproken of ik zit al ergens op het terras met een wijntje in mijn hand, verlekkerd naar de tapas voor me te kijken. En nee, de tapas bestaan niet enkel uit vitaminerijke groente, vers fruit en producten met de juiste vetten. Verlangen en spijt strijden om de hoofdrol van mijn gedachten terwijl ik peinzend een slok van de wijn neem. Wat is dat toch? Waarom staat iets vieren gelijk aan lekker eten? Bij voorkeur met een wijntje erbij. Wanneer ik iets te vieren heb, heb ik daar direct een passend restaurant bij gevonden. Zo heb ik een verjaardags-restaurant, een goed-nieuws-restaurant en zelfs een ach, gewoon-omdat-het-weekend-is-restaurant.

Zoals bij veel mensen staat emotie bij mij gelijk aan eten. Ben ik blij, dan wil ik lekker eten. Ben ik verdrietig, ook dan mag ik van mezelf iets lekkers eten. En als ik boos ben? Je raadt het al: eten. Bij sommige mensen – mensen die ik benijd –  gaat het juist precies andersom. Die krijgen geen hap door hun keel als ze gespannen zijn, liefdesverdriet hebben of bijvoorbeeld een wijntje te veel hebben gedronken. Maar mijn lichaam heeft een of ander coping mechanisme bedacht waarbij het gewoon al-tijd wil eten. Ongeacht de situatie, emotie of omstandigheden. Soms zou ik een moord willen doen voor een goede griep, waarbij er een paar kilo afvliegen, maar mijn lichaam slaat koppig de armen over elkaar en schudt zijn hoofd. Jij zult eten.

Maar met al dat gevier kom ik stiekem heel wat pondjes aan. En dus zal ik iets anders moeten verzinnen. Want voor een gezond lichaam kan niet elke emotie getroost of gevierd worden met eten, hoe lekker ik het ook vind. Ik overweeg de alternatieven. Ik zou me totaal kunnen storten op de superfoods. Ik kan gelukkig worden van enkel salades of ik kan mezelf op een andere manier belonen. Misschien kan ik iets gaan kopen om te vieren? Ik overdenk het plan terwijl ik een stukje vlees aan mijn vork prik. Hoe meer ik erover nadenk, hoe blijer ik ervan word. Een leuk nieuw jurkje, een toffe spijkerbroek. En zouden ze die schoenen nog hebben die ik laatst in de etalage zag in de stad? En het bijkomend voordeel is natuurlijk dat, als de kilo’s eraf vliegen, kleren kopen steeds leuker wordt. Ik knik tevreden. Mijn volgende succes vier ik met een nieuwe jurk. Of shirtje. Of oogschaduw in de krappere tijden.

Maar het zou natuurlijk zonde zijn om niet eerst nog te genieten van deze heerlijke tapas.

Liefs,