‘We moeten hier links.’

‘Hier moeten we links.’ Verbaasd kijk ik mijn vriend aan. Tegelijk met mijn hernieuwde voornemen om gezond te leven, zijn de avondwandelingen in het leven geroepen. Na het avondeten, als het een beetje gezakt is, gaan de schoenen weer aan en wandelen we door de buurt. Op die manier zien we nog eens wat van de omgeving, krijgen we onze dagelijkse beweging én zijn we lekker buiten. Maar dat er een vooraf geplande route was, daar wist ik niets vanaf. ‘Hoezo?’ vraag ik wantrouwend. ‘Gewoon.’ Vriendlief haalt zijn schouders op, ik kijk hem nog even wantrouwend aan maar aangezien ik zelf geen route in gedachten heb, haal ik mijn schouders op en slaan we linksaf.

Ik zie hoe de zon langzaam begint te zakken en onze schaduwen langer worden. Stiekem geniet ik van dit soort momentjes. Naast het gevoel dat ik écht iets doe voor mezelf en mijn lijf, is het een momentje van de dag voor ons tweeën. Even geen telefoons, tv of andere mensen om ons af te leiden. Geen opdrachten, huishoudelijke klussen of afwas die prioriteit vraagt. Gewoon wij tweeën. We vertellen elkaar hoe de werkdag was, welke nieuwtjes er zijn en maken plannen voor het aankomende weekend.

‘Hier rechts…’ En hij duwt me naar rechts. Ik blijf even stilstaan en kijk verbaasd de straat in. Deze weg leidt naar het op dit tijdstip gesloten winkelcentrum. Ik heb geen idee waarom mijn vriend perse deze route wil lopen, maar ik ben allang blij dat hij mij ondersteunt in mijn hernieuwde ik-wil-(weer)-afvallen-regime. Hij is een actief fietser dus heeft het wandelen niet perse nodig om op gewicht te blijven. Bovendien lijkt het bij mannen altijd makkelijker te gaan: ‘Oh, ben ik aangekomen? Dan val ik toch even vijf kilo af?’ Het lijkt geen enkele moeite te kosten terwijl hij kan eten wat hij wil. Vreselijk vind ik dat.

Terwijl ik dit zo overpeins, stappen we door en opeens valt mijn oog op iets in de verte. We lopen er recht op af. Een grote gele M. Met een beschuldigende blik kijk ik vriendlief aan. Opeens besef ik dat zijn spontane steun en enthousiasme voor een avondwandeling al die tijd met voorbedachten rade is. Hij grijnst. ‘Ik ga even een McFlurry halen.’

Liefs,